Ο νέος χρόνος με βρήκε με τα μικρά μου να κόβουμε και να κολλάμε χαρτόνια, τσόχες και χίλια δυο μπιχλιμπίδια. Οι ημέρες των γιορτών προσφέρονται άλλωστε. Όλα όμως είχαν αρχή και τέλος το θηλυκό της οικογενείας, ως πιο μεγάλο και πιο απαιτητικό! Ο μικρός δεν ζητούσε τίποτα, ούτε παραπονιόταν.. έτσι σκέφτηκα να τον ρωτήσω εγώ αν θέλει κάτι να φτιάξουμε για εκείνον. Μου απάντησε χωρίς δεύτερη σκέψη "ένα κάστρο".. χμ μάλλον το δούλευε για καιρό στο μυαλό του:-)
Το ήθελε "μαααααααύρο και τρομερόοοοο, με τέρατα και φωτιέεεεεες" όταν το έλεγε σούφρωνε και τα φρύδια να δείχνει κακός:-)))
Ξεκίνησα λοιπόν το κάστρο του κόβοντας χαρτόνια από κούτες και ντύνοντάς τα με ρετάλια από υφάσματα ώστε να γίνουν πιο γερά και να αποφύγω το βάψιμο που δεν θα έδινε και τόσο καλό αποτέλεσμα. Για κολώνες χρησιμοποίησα κυλίνδρους από χαρτιά κουζίνας.
Το λάθος μου ήταν που στη βάση όπως και στις κολώνες, κόλλησα αυτοκόλλητο χαρτί και μετά είχα πρόβλημα στις κολλήσεις με την ατλακόλ που ξεκολλούσε, μιας και το αυτοκόλητο δεν έχει πόρους. Τελικά η κατασκευή "'έδεσε" όταν ένωσα με τα πλαϊνά υφασμάτινα κομμάτια και με τη ζεστή κόλα σιλικόνης.
Χρειάστηκε να ασχοληθώ από λίγο τρεις ημέρες, γιατί χρειαζόταν και χρόνο να στεγνώνει η κόλλα. Σε όλη αυτή τη διάρκεια εισέπραττα προκαταβολικά φιλιά και όταν τελείωσε άκουσα πολύ καλά λόγια. Ο πελάτης μου δεν ήταν καθόλου δύσκολος. Μάλιστα μου έδωσε και νέες παραγγελίες.. ένα φάρο, μία στολή φάντασμα, ένα κιάλι πειρατικό.. ευτυχώς που το πειρατικό καράβι το έφερε ο Άι Βασίλης γιατί με έβλεπα και ναυπηγό:-))))
Το ήθελε "μαααααααύρο και τρομερόοοοο, με τέρατα και φωτιέεεεεες" όταν το έλεγε σούφρωνε και τα φρύδια να δείχνει κακός:-)))
Ξεκίνησα λοιπόν το κάστρο του κόβοντας χαρτόνια από κούτες και ντύνοντάς τα με ρετάλια από υφάσματα ώστε να γίνουν πιο γερά και να αποφύγω το βάψιμο που δεν θα έδινε και τόσο καλό αποτέλεσμα. Για κολώνες χρησιμοποίησα κυλίνδρους από χαρτιά κουζίνας.
Το λάθος μου ήταν που στη βάση όπως και στις κολώνες, κόλλησα αυτοκόλλητο χαρτί και μετά είχα πρόβλημα στις κολλήσεις με την ατλακόλ που ξεκολλούσε, μιας και το αυτοκόλητο δεν έχει πόρους. Τελικά η κατασκευή "'έδεσε" όταν ένωσα με τα πλαϊνά υφασμάτινα κομμάτια και με τη ζεστή κόλα σιλικόνης.
Χρειάστηκε να ασχοληθώ από λίγο τρεις ημέρες, γιατί χρειαζόταν και χρόνο να στεγνώνει η κόλλα. Σε όλη αυτή τη διάρκεια εισέπραττα προκαταβολικά φιλιά και όταν τελείωσε άκουσα πολύ καλά λόγια. Ο πελάτης μου δεν ήταν καθόλου δύσκολος. Μάλιστα μου έδωσε και νέες παραγγελίες.. ένα φάρο, μία στολή φάντασμα, ένα κιάλι πειρατικό.. ευτυχώς που το πειρατικό καράβι το έφερε ο Άι Βασίλης γιατί με έβλεπα και ναυπηγό:-))))
