3 Απρ 2013

παραγγελιά


Η πρώτη μου παραγγελιά! Μία φίλη μου ζήτησε δύο ζωγραφιές με νησιώτικο θέμα. Είχα σκοπό να κάνω τρεις τέσσερις για να διαλέξει, όμως δεν χρειάστηκε, η πρώτη της άρεσε πολύ, οπότε μου μένει η δεύτερη. 

twins



35Χ50cm acrylics






4 Μαρ 2013

είχα δύο φτερά..



τα είχα στο συρτάρι μου κάμποσα χρόνια με σκοπό να φτιάξω κάποτε.. κονδύλιον! Άργησα λίγο αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ :-)
Τα μούλιασα για λίγες ώρες στο νερό (έτσι διάβασα κάπου) και μετά με ένα κοπίδι έκοψα λοξά την άκρη, και την έσχισα στη μέση στο σημείο γραφής.




Το μικρό παραήταν μικρό, αρκέστηκα στο μεγάλο. Το δοκίμασα με  σινική μελάνη και ήταν τέλειο. Θα συνέχιζα με σκίτσα αλλά είπα να κάνω πρώτα μερικές δουλειές και να συνεχίσω αργότερα. Το είδαν όμως τα μικρά, τους γυάλισε και άρχισαν τις δοκιμές, μια ο ένα, μια ο άλλος. Το φτερό δεν ήθελε και πολύ. Δεν είναι κι από σίδερο. Συμπέρασμα, η πένα από φτερό δεν είναι για παιδιά :-)
Παρόλα αυτά έκανα κάτι μέχρι να βρω καινούργιο φτερό και να την ξαναφτιάξω..








25 Φεβ 2013

άνθρωπος και δέντρο


Ομοιότητες: Είναι και τα δύο δημιουργήματα της φύσης
Χρειάζονται τροφή-νερό-φως για να ζήσουν
Γεννιούνται, μεγαλώνουν, γερνούν και πεθαίνουν
Δεν τους αρέσει η μοναξιά! νομίζω δηλαδή δεν ρώτησα και κανέναν έλατο*





Διαφορές: Ο άνθρωπος κινείται σε αντίθεση με το δέντρο που παραμένει 
στην ίδια θέση για όλη του τη ζωή
Ο άνθρωπος μιλά το δέντρο όχι, ή μιλά με τον δικό του τρόπο 
και δεν το καταλαβαίνουμε
Ο άνθρωπος νομίζει πως είναι το κέντρο του κόσμου και παντοδύναμος κυρίως αυτό, 
το ταπεινό δέντρο όχι κι ας συνεισφέρει τόσα πολλά στον κύκλο της ζωής.
Ο άνθρωπος τα πάει καλά μόνο με τους ομοίους του και γίνεται απίστευτα σκληρός με όλους τους άλλους ενώ το δέντρο επικοινωνεί το ίδιο καλά με όλα τα πλάσματα που βρίσκουν καταφύγιο στη σκιά του και δεν διώχνει ποτέ κανένα!!!
Τελικά η αγάπη είναι το δυσκολότερο πράγμα....




* από το ποίημα του Άρη Αλεξάνδρου (1922-1978) Μέσα στις πέτρες

Κι όμως δεν αυτοκτόνησα.
Είδατε ποτέ κανέναν έλατο να κατεβαίνει μοναχός του στο πριονιστήριο;
Η θέση μας είναι μέσα δω σ’ αυτό το δάσος
με τα κλαδιά κομμένα μισοκαμένους τους κορμούς
με τις ρίζες σφηνωμένες μες στις πέτρες.





17 Φεβ 2013

πέφτει βροχή


Όλη μέρα σήμερα βρέχει... σιγανά, μαλακά, γλυκά..
Χειμωνιάτικη βροχούλα της Κυριακής!






soft pastel 22X30cm

10 Φεβ 2013

...






Αν και μου λείπουν τα χρώματα επιμένω σε γρήγορα σχεδιάκια. Θέλω να δω πώς θα μου φανεί μετά από αυτό η επιστροφή στη λεπτομέρεια :-)



4 Φεβ 2013

Δευτέρα σήμερα


..είπε η  δασκάλα και έπρεπε κάπως να ανταποκριθώ :-)
Μόνο που δεν μπορούμε πάντα να κάνουμε σχέδια, έχουμε και τα απρόοπτα.
Αυτή η εβδομάδα ήταν η εβδομάδα των ιώσεων και των παθών!  Τα πιτσιρίκια στο σπίτι και η μαμά κάπως έπρεπε να τα απασχολήσει, γιατί τα νεύρα ήταν σε όλους τεντωμένα.
Τι αρέσει στα παιδιά; Τα παιχνίδια.. οπότε όπως καταλαβαίνετε δεν άργησα καθόλου να τους βάλω στη δουλειά... όταν είχαν συνέλθει φυσικά.

Πρώτα φτιάξαμε σφραγίδες με φελλούς από μπουκάλια και αφρώδες χαρτί..



μετά φτιάξαμε αεροπλανάκια από μανταλάκια και ξυλάκια παγωτού



συνεχίσαμε με φίδια από παλιά καλσόν.. να σας συστήσω τη Λίζα και το Σιζ!



εδώ σε τρυφερές στιγμές :-)



Κατάφερα να τελειώσω και το αποκριάτικο κουστούμι της μικρής. Ήθελε να ντυθεί κουνάβι και τι να έκανα. Μπορούσα να της χαλάσω χατήρι; Είχα ένα ρετάλι ύφασμα ξεχασμένο στην αποθήκη. Το έβαλα κάτω το έκοψα, το έραψα, του πρόσθεσα γουνάκια από παλιά σακάκια και μπουφάν και.. έτοιμο!



ο Φρέντυ απορεί με την αμφίεση ή παρακαλάει να μπει μέσα :-)



Βέβαια δεν έμεινα τελείως με σταυρωμένα χέρια. Περιμένοντας σε μια αίθουσα αναμονής και για να αποφύγω τον κόσμο που περίμενε όπως κι εγώ, χώθηκα μέσα στο βιβλιαράκι μου και έκανα δυο γραμμές από μνήμης, κάτι που δεν συνηθίζω ιδιαίτερα. Το ξεκίνησα για πλάκα,  αλλά στην πορεία μου φάνηκε ενδιαφέρον. Δεν είναι το αποτέλεσμα που μου άρεσε αλλά η διαδικασία που δεν εκμεταλλεύτηκα όσο θα μπορούσα είναι η αλήθεια. Την επόμενη φορά..



Καλή βδομάδα να έχουμε




28 Ιαν 2013

Της Κυριακής..


Το σκίτσο της Κυριακής μου αποκάλυψε την άλλη πλευρά του νησιού, αυτή που μόνο ο επισκέπτης μπορεί να δει. Ήταν τόσο χαλαρωτική η διαδικασία που ακόμη και τα περίεργα βλέμματα των ντόπιων περνούσαν απαρατήρητα.


Κάποια στιγμή άρχισε η βροχούλα. Το χαρτί γέμισε στάλες αλλά κι αυτό όμορφο μου φάνηκε..























Αυτό είναι από τα προσεχώς. Δεν μπορούσα να σταθώ στη μικρή Βενετία.. την έλουζε η θάλασσα  και την χτύπαγε ο αέρας...




Καλή βδομάδα να έχουμε..




23 Ιαν 2013

studies

Θα σας πω μια ιστορία..
Κάποτε ήμουν κριτική επιτροπή σε έναν μουσικό διαγωνισμό. Όταν έπαιζαν οι μαθητές βαθμολογούσα ανάλογα. Αργότερα συνεδρίασε η επιτροπή για να συγκεντρώσει τις βαθμολογίες και να βγάλει τα αποτελέσματα. Εκεί λοιπόν άρχισαν οι διοργανωτές του διαγωνισμού να προσπαθούν να κατευθύνουν την επιτροπή ώστε να βαθμολογήσει έτσι ώστε να βγουν αυτοί που ήθελαν. Μάλιστα μας επισήμαιναν να βαθμολογήσουμε όλοι το ίδιο για να μην υπάρξουν προβλήματα! Το κακό ήταν πως η επιτροπή ήταν όλη δική τους και μόνο εγώ περίσσευα. Φυσικά κανείς δεν άκουσε τις ενστάσεις μου. Εγκατέλειψα την προσπάθεια και βρέθηκα ξαφνικά μόνη μου με τα χαρτιά στα πόδια και τον στυλό στο χέρι, που άρχισε να γράφει, να γράφει και να γράφει πάνω από τους βαθμούς που ήδη είχα βάλει μέχρι που έγιναν μία μουτζούρα σε σχήμα 10 , 9 ή 8 τεράστιοι και αποκρουστικοί όπως η διάθεσή μου εκείνη την στιγμή. Όταν τελείωσε το μαρτύριο και βγήκα έξω δεν μιλιόμουν.. μετά από μερικές ημέρες όμως σκεπτόμουν τι θα λέει  όποιος κοιτάξει τα κιτάπια με την βαθμολογία μου. Σίγουρα θα με θεωρήσει ψυχικά διαταραγμένη προσωπικότητα!

Γιατί διηγούμαι αυτή την παλιά ιστορία. Όλο αυτόν τον καιρό που το blog έμεινε ανενεργό, προσπάθησα πολλές φορές να ζωγραφίσω. Ότι έκανα όμως κατέληγε σε μουτζούρα. Σχέδια θυμωμένα, αδιέξοδα και αποκρουστικά. Τα έσχισα όλα. Θυμήθηκα πολλές φορές εκείνο το συμβάν ώσπου στο τέλος σταμάτησα μέχρι να ξεθυμάνει η ένταση.
Με το νέο χρόνο έκανα και μια νέα αρχή. Έπιασα ξανά το μολύβι, το κάρβουνο και το μαρκαδοράκι και άρχισα τα σχέδια όπως έκανα πριν χρόνια όταν ξεκίνησα δειλά να εξερευνώ τον κόσμο της ζωγραφικής. Για το σκοπό αυτό έφτιαξα ένα scketscbook ώστε να τα έχω όλα συγκεντρωμένα. Τα πρώτα έγιναν κατόπιν παραγγελίας από τα μικρά μου, που για να με ευχαριστήσουν μου έλεγαν συχνά "τι αριστουργήματα είναι αυτά μαμά; Είσαι καλλιτέχνης" χαχα. Αυτό και μόνο με επανέφερε στα ίσα μου.

Τις πρώτες ημέρες μου ζητούσαν ζώα..
























Μετά, με αφορμή το θέμα του μήνα της Μαριέλας άρχισα να κάνω πιο γρήγορα σχέδια, αλλά δεν κατάφερα να κάνω σχέδια του ενός λεπτού, με άγχωνε το λεπτό. Αρκέστηκα στα δύο με τρία λεπτά αλλά μου άρεσε η αίσθηση να ζωγραφίζω ότι βλέπω γύρω μου.....



 


                       














Η πρόθεση ήταν να κάνω κάτι κάθε μέρα αλλά με το ξεκίνημα των σχολείων προσγειώθηκα και πάλι στην πραγματικότητα. Η Κυριακή όμως είναι μία καλή ημέρα. Θα επανέλθω λοιπόν με το σκίτσο της Κυριακής :-)