23 Ιαν 2013

studies

Θα σας πω μια ιστορία..
Κάποτε ήμουν κριτική επιτροπή σε έναν μουσικό διαγωνισμό. Όταν έπαιζαν οι μαθητές βαθμολογούσα ανάλογα. Αργότερα συνεδρίασε η επιτροπή για να συγκεντρώσει τις βαθμολογίες και να βγάλει τα αποτελέσματα. Εκεί λοιπόν άρχισαν οι διοργανωτές του διαγωνισμού να προσπαθούν να κατευθύνουν την επιτροπή ώστε να βαθμολογήσει έτσι ώστε να βγουν αυτοί που ήθελαν. Μάλιστα μας επισήμαιναν να βαθμολογήσουμε όλοι το ίδιο για να μην υπάρξουν προβλήματα! Το κακό ήταν πως η επιτροπή ήταν όλη δική τους και μόνο εγώ περίσσευα. Φυσικά κανείς δεν άκουσε τις ενστάσεις μου. Εγκατέλειψα την προσπάθεια και βρέθηκα ξαφνικά μόνη μου με τα χαρτιά στα πόδια και τον στυλό στο χέρι, που άρχισε να γράφει, να γράφει και να γράφει πάνω από τους βαθμούς που ήδη είχα βάλει μέχρι που έγιναν μία μουτζούρα σε σχήμα 10 , 9 ή 8 τεράστιοι και αποκρουστικοί όπως η διάθεσή μου εκείνη την στιγμή. Όταν τελείωσε το μαρτύριο και βγήκα έξω δεν μιλιόμουν.. μετά από μερικές ημέρες όμως σκεπτόμουν τι θα λέει  όποιος κοιτάξει τα κιτάπια με την βαθμολογία μου. Σίγουρα θα με θεωρήσει ψυχικά διαταραγμένη προσωπικότητα!

Γιατί διηγούμαι αυτή την παλιά ιστορία. Όλο αυτόν τον καιρό που το blog έμεινε ανενεργό, προσπάθησα πολλές φορές να ζωγραφίσω. Ότι έκανα όμως κατέληγε σε μουτζούρα. Σχέδια θυμωμένα, αδιέξοδα και αποκρουστικά. Τα έσχισα όλα. Θυμήθηκα πολλές φορές εκείνο το συμβάν ώσπου στο τέλος σταμάτησα μέχρι να ξεθυμάνει η ένταση.
Με το νέο χρόνο έκανα και μια νέα αρχή. Έπιασα ξανά το μολύβι, το κάρβουνο και το μαρκαδοράκι και άρχισα τα σχέδια όπως έκανα πριν χρόνια όταν ξεκίνησα δειλά να εξερευνώ τον κόσμο της ζωγραφικής. Για το σκοπό αυτό έφτιαξα ένα scketscbook ώστε να τα έχω όλα συγκεντρωμένα. Τα πρώτα έγιναν κατόπιν παραγγελίας από τα μικρά μου, που για να με ευχαριστήσουν μου έλεγαν συχνά "τι αριστουργήματα είναι αυτά μαμά; Είσαι καλλιτέχνης" χαχα. Αυτό και μόνο με επανέφερε στα ίσα μου.

Τις πρώτες ημέρες μου ζητούσαν ζώα..
























Μετά, με αφορμή το θέμα του μήνα της Μαριέλας άρχισα να κάνω πιο γρήγορα σχέδια, αλλά δεν κατάφερα να κάνω σχέδια του ενός λεπτού, με άγχωνε το λεπτό. Αρκέστηκα στα δύο με τρία λεπτά αλλά μου άρεσε η αίσθηση να ζωγραφίζω ότι βλέπω γύρω μου.....



 


                       














Η πρόθεση ήταν να κάνω κάτι κάθε μέρα αλλά με το ξεκίνημα των σχολείων προσγειώθηκα και πάλι στην πραγματικότητα. Η Κυριακή όμως είναι μία καλή ημέρα. Θα επανέλθω λοιπόν με το σκίτσο της Κυριακής :-)








12 σχόλια:

H.Constantinos είπε...

Αυτή η τρισάθλια εμπειρία του να πιάνεις το μολύβι και να μη βγαίνει τίποτα δεν μπορείς να φαντασθείς πόσο γνωστή μου είναι!!
Και όσο το πιέζεις τόσο χειρότερα, και τόσο χειρότερο το τίποτα που βγαίνει!!
Πάντα επανέρχεται, αν και μπορεί να αργήσει πολύ σε κάποιες φάσεις. Εως χρόνια δηλαδή... Δυστυχώς δεν μπορεί να κάνει κανείς τίποτα γι'αυτό...

Πάντως σε βλέπω σε μιά χαρά φάση!!
Οπότε αναμένουμε το σκίτσο της Κυριακής!


dodo είπε...

Χαίρομαι που επανήλθε η διάθεσή σου να ξαναρχίσεις να σχεδιάζεις- με στενοχωρούσε να το βλέπω σιωπηλό τούτο εδώ, μήνες τώρα...

Mariela είπε...

Μαργκούλα μου!!! Μαργκούλα μου αγαπημένη!!! πόσο χαίρομαι που σε βλέπω ξανά εδώ!! ΜΠΡΑΒΟ ΚΟΥΚΛΑΡΑ ΜΟΥ!!!
Τα σκίτσα σου είναι πραγματικά πάρα πολύ καλά! Χαίρομαι που δοκίμασες το "30 σκίτσα σε 30 λεπτά" κι ας δύο ή τρία αντί για ένα. Ο καθένας έχει τον δικό του χρόνο. Το σημαντικό είναι το ξεμπλοκάρισμα και εκεί αποσκοπεί αυτή η άσκηση.
Αντιγράφω τα σκίτσα να τα αναρτήσω και αυτά αύριο. Και φυσικά θα έρχομαι κάθε Κυριακή από εδώ, ελπίζω σύντομα και συχνότερα!! Άντε, άντε.....
Και αυτό το καλοκαίρι θα βρεθούμε επιτέλους στα νησιά;;
σε φιλώ πολύ πολύ πολύ

Mariela είπε...

Τα σκίτσα σου είναι ήδη στην ανάρτηση!

MYSTELIOS είπε...

Σίγουρα περάσαμε όλοι παρόμοιες εμπειρίες και φάσεις στις ζωγραφικές μας αναζητήσεις. Χαίρομαι που ξεπέρασες το δύσκολο αυτό στάδιο, τα σκίτσα σου είναι καταπληκτικά και αναμένουμε με ενδιαφέον τα καινούργια σου έργα !!!
Καλή δύναμη και καλή συνέχεια !!!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

Xαιρομαι πολυ που η διαθεση σου εγτιαξε και εκανες αυτες τις ομορφιες.Ας αφηνουμε την πόρτα της ζωης ανοιχτη μονο στα χαμογελα.Καλη εβδομαδα να εχεις. Αργω μερικες φορες να περασω αλλα δεν ξεχνω τους μπλοκοφιλους :)

Margo είπε...

@H.Constantinos..

Στην συγκεκριμένη περίπτωση ούτε το μολύβι έπιανα. Δεν είχα τη δύναμη ούτε να το κρατήσω. Και δεν είναι φυσικά το σώμα που δεν μπορεί..

Ένας λόγος που αναρτώ εδώ αυτά τα μικρά και όχι σημαντικά σκίτσα, είναι η δύναμη που παίρνω από εσάς για να συνεχίσω.
Ευχαριστώ Κωνσταντίνε!

Margo είπε...

@dodo..

Θα τα λέμε συχνότερα και από εδώ.
Να σαι καλά Dodo :-)

Margo είπε...

@Mariela..

Δασκάλα με σκλαβώνεις. Στέκεσαι δίπλα μου και τώρα που δεν είμαι πλέον μαθήτριά σου. Σαν αληθινή δασκάλα δηλαδή ;-)

Σ΄ευχαριστώ πολύ πολύ!
Καλή βδομάδα να έχουμε.

Margo είπε...

@ART-TRAVELLER..

Ευχαριστώ πολύ για τα ενθαρρυντικά σου σχόλια Στέλιο.. να σαι καλά!

Όμορφο ξημέρωμα σου εύχομαι..

Margo είπε...

@JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS..

Γεια σου Σκρουτζάκο με την αστείρευτη αισιοδοξία σου :-)

Καλή βδομάδα και σε σένα εύχομαι!

Maria Villioti είπε...

Πως το'χασα εγώ αυτό!!! Μπράβο κορίτσι,χαίρομαι τόσο πολύ που σε ξαναβλέπω να πιάνει μολύβι! Είναι πανέμορφα τα σκίτσα σου! Κολλάει το χέρι πολλές φορές...και ποιος δεν το 'χει πάθει. Έχω αφήσει τη ζωγραφική για πολύ μεγάλα διαστήματα στο παρελθόν...Δεν πρέπει να πιεζόμαστε όταν κάνουμε αυτό που αγαπάμε. Πάω να δω τη συνέχεια....